Obyczajowość

Najważniejszym celem wspólnoty: jest oczywiście pełne zjednoczenie z Bogiem w wieczności, niebo, zbawienie pełnia miłości…, ale już tu na ziemi możemy „smakować” nowego życia w zjednoczeniu z Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym i dojrzewać w wierze, nadziei i miłości. Aby okazać posłuszeństwo wiary powołującemu nas Bogu, trzeba nam dalej rozeznawać nasze miejsce w Kościele i pójść tam, gdzie odkrywamy, że mnie/nas Pan posyła.
Mottem, które towarzyszy nam od początku rodzenia się Wspólnoty Franciszkańskiej Tau, jest Franciszkowa modlitwa: „Panie, co chcesz, abym czynił?”.

Idąc tak wspólnie z ową modlitwą i ciągle nawracając się ku owej dyspozycyjności przeżywamy jakby ciemność i pustynię. Bóg, którego odkrywamy jako Boga (Pan historii) i Miłość (Abba, Tato) oraz pragnienia, które nam daje są Obietnicą, że On nas nie zostawi i da jasno rozpoznać, co dla nas przygotowuje.
Formację wspólnoty należy rozumieć jako pokarm, który jest potrzebny, aby idąc przez pustynię nie osłabnąć i nie ustać; co więcej aby odkryć, że ta właśnie pustynia jest łaską, która nas spotyka; przez którą Bóg nas rodzi dla siebie, o ile pozostajemy Mu wierni, ciągle pokładając ufność w Nim, który jest Bogiem i jest Miłością.

Duchowość Tau, czyli duchowość kształtowana przez Słowo Boże z dziewiątego rozdziału Ezechiela i pokrewnych jest duchowym nośnikiem i pokarmem formacji Wspólnoty Tau. Wydaje się być ona naturalnym kontynuowaniem formacji MF Tau; rozwinięciem „imienia” jakie nosi MF Tau i Wspólnota Franciszkańska Tau.
Treść „duchowości Tau” jest niezwykle spójna z sytuacją Wspólnoty Franciszkańskiej Tau – ciągle poszukującej swojego miejsca w Kościele. Obnaża letnie, zatwardziałe, szemrzące serca, niewiarę w Boże prowadzenie, fundamentalną niewiarę w Boga i Miłość. Wzywa wspólnotę do biadania nad tymi obrzydliwościami serca i zaprasza do wierności Bogu i jego Obietnicom, do nawrócenia. Kształtuje nadzieję opartą o Boga, który jest wierny, który ma moc się objawić w naszym życiu i który chce to uczynić.
Duchowość Tau może dla każdego osobiście stać się autentycznym przewodnikiem, który wprowadzi w głąb autentycznej chrześcijańskiej więzi z Chrystusem i całą Trójcą Świętą; a także wprowadzi w podstawowe współrzędne duchowe świętego Franciszka z Asyżu, który podpisywał się znakiem Tau. Można powiedzieć, że duchowość Tau chce ukształtować także w nas i z nas – „Tau”.

Formacja składa się z trzech płaszczyzn:

  • ogólnoprowincjalnej (rekolekcje kilkudniowe w wakacje oraz dni skupienia w roku),
  • lokalnej (kapituły – np. co 2-3 miesiące oraz cykl tematyczny – 4 tygodnie, spotkanie min. 1 w tygodniu)
  • osobistej (osobista modlitwa, osobiste Słuchanie Słowa, życie sakramentalne, rozmowy z Asystentem lokalnym czy prowincjalnym).

Roczny cykl formacyjny ma swój temat i realizowany jest w podziale na miesięczne części z tematami miesięcy.
Każdy z czterech tygodni miesiąca jest zainspirowany przez Tau:

  • 1 Tydzień to Tau jako Słowo Boże.
  • 2 tydzień to Tau jako podpis Jezusa i podpis Franciszka – odkrywanie tożsamości Jezusa i tożsamości Franciszka.
  • 3 tydzień to Tau rozumiane jako solidarność z tymi, którzy są – świadomie lub nie – w sytuacji opisywanej przez duchowość Tau.
  • 4 tydzień to liturgiczne podsumowanie całego cyklu i dzielenie się – to jakby Tau i moja tożsamość.

Każda wspólnota lokalna wypracowała swój sposób przeżywania tych treści dostosowując go do własnych potrzeb i możliwości. Przeżywanie spotkania członków rożnych wspólnot lokalnych w ramach wspólnoty prowincjalnej daje szansę podzielenia się doświadczeniami z przeżywania duchowości Tau w praktyce na różne sposoby.